Allah’ı Seviyorum Ünitesi nde yer alan Allah’ın El Aliym herşeyi bilen,el basıyr herşeyi gören, essemîu her şeyi işiten isimlerini öğrendiğimiz güzel bir hikaye…Bu güzel hikaye için hazırladığımız etkinliği sizlerle de paylaşmak istiyoruz.
Meryem’in elması hikayesi şu şekilde…
Meryem’in Elması Hikâyesi
Öğretici, sınıfa güler yüzle girip, çocuklara selam verdikten sonra; “Çocuklar bugün size
bir hikâye okuyacağım.” der ve “Meryem’in Elması” hikâyesini okumaya başlar.
Ders bitmek üzereyken öğretmen dolaptan elma dolu bir sepet çıkarttı ve çocuklara
bir ödevleri olduğunu söyledi: “Evet çocuklar bugün size bir ev ödevi vereceğim.
Herkes dağıttığım elmayı eve götürecek ve kimsenin olmadığı, sizi kimsenin gör-
mediği bir yerde elmayı gizlice yiyeceksiniz.” dedi ve sınıftaki bütün öğrencilere
elmaları dağıttı. Öğrenciler ders bittikten sonra çantalarındaki elmayla beraber
eve gittiler.
Bir çocuk elmayı aldı ve gizlice dolaba saklanıp, orda yemeye başladı. Başka bir
çocuk elmasını yatağın altına saklanarak yedi. Diğer bir çocuk ise elmayı aldı, ev-
lerinin önündeki bahçeye çıktı ve ağacın üstüne çıkarak yedi. Diğer bir çocuk ise
elmayı perdenin arkasında yedi.
Ancak Meryem elmasını bir türlü yiyemedi. Yemek için uygun bir yer aramaya
başladı.
Önce yatağının altına saklandı ama elmayı yiyemedi. Sonra perdenin arka-
sına saklandı ve burada da elmasını yiyemedi. Durdu ve düşündü: “Ama ben yalnız
değilim ki! Yalnız olmadığım için elmamı yiyemiyorum.” dedi. “Allah her yerde.
Benim nerede olduğumu biliyor ve beni görüyor. Elmayı bizi kimsenin olmadığı
bir yerde yememiz gerekiyordu. Öğretmen böyle söylemişti. Ama bu mümkün
değil ki; çünkü biz yalnız değiliz. Allah bizi görüyor, işitiyor ve biliyor. Ben bu
elmayı yiyemem. Çünkü öğretmen bizden elmayı hiç kimsenin olmadığı bir yerde
yememizi istemişti.”
Ertesi gün öğrenciler sınıfa geldi. Öğretmen öğrencileri selamladı ve çocuklara
ödevleri yapıp yapmadıklarını sordu. Birçok öğrenci: “Eveett öğretmenim, ödevi-
mizi yaptık.” dediler. Öğretmen sırayla parmak kaldıran çocuklara, elmayı nerede
yediklerini sordu. Öğrencinin biri yatağın altına saklandığını, diğeri gizlice bahçede
yediğini, bir başka öğrenci ise dolabın içine gizlenerek yediğini söyledi. Sınıfta bütün
çocuklar ödevlerini yapmışlardı.
Meryem üzgün bir şekilde: “Öğretmenim ben ödevimi yapamadım.” dedi. Öğretmen
Meryem’e ödevini neden yapamadığını sordu. Meryem: “Öğretmenim gizlenecek birçok yer aradım ama bulamadım. Nereye gittiysem Allah’ın benim yerimi bildi-
ğini, gördüğünü ve hiçbir yerde yalnız olmadığımı anladım.” dedi.
Meryem’in söylediklerinden sonra, öğretmen Meryem’in haklı olduğunu ve Allah’ın
her şeyi bildiğini, işittiğini ve gördüğünü, böylece bizleri daima koruduğunu söyledi.
Sözlerine Allah’ın El-Alîm, her şeyi bilen, El-Basîr, her şeyi gören, Es-Semi, her şeyi
duyan, olduğunu ekledi. Böylelikle öğretmen çocuklara Meryem’in ödevini aslında
doğru yaptığını açıkladı.
Öğretici, hikâyeyi okuduktan sonra EK-13, EK-14, EK-15’i tahtaya yan yana asar. Allah’ın
Alîm olduğunu, her şeyi bildiğini, Basîr olduğunu, her şeyi gördüğünü, Semi olduğunu,
her şeyi işittiğini tekrar eder. Öğretici çocuklardan ilgili sayfayı açmalarını ister, yazıları
boyamalarını, çevresini ise, evden getirdikleri çeşitli süsleme malzemeleriyle süslemelerini
söyler.
Öğretici, çocuklara aşağıdaki soruları sorar ve etkinliğin değerlendirmesini yapar.
Etkinliğin Değerlendirilmesi:
- Meryem elmayı neden yiyemedi?
- El-Alîm ne demektir?
- El Basîr ne demektir?
- Es-Semi ne demektir?
